“Helden-zorg” een nieuw begrip?
We zijn allemaal mens en kunnen allemaal een held zijn.
In deze vreemde tijd voelen mensen zich ondanks vaker “alleen” thuis zijn, op momenten ook juist meer verbonden met elkaar… Een extra berichtje, een kaart en andere mooie initiatieven vinden plaats. Samenzijn vanuit huis in andere verbondenheid voor veiligheid!
Men weet pas wat die mist, als het er niet is!
Veel lof voor de sectoren die wel blijven werken, in deze coronatijd vast nog harder. Zorgprofessionals werken doorgaans altijd hard. Er wordt structureel veel van hen verwacht en nu zij in deze tijd nog een pas extra doen, ontvangen zij unaniem de titel “held”.
De onderwijzers werken onterecht “vanzelfsprekend” in eigen tijd. Zo stonden ze het ene moment te protesteren op het Malieveld en zitten ze nu op het andere moment thuis. Meer als ooit beseft een ieder hoe hard zij onvermoeid blijven werken voor de toekomst van onze kinderen en zijn er gelukkig tegemoetkomingen aangekondigd! Ook de vakkenvullers, caissières en schoonmakers worden goed gewaardeerd en met lof benoemd. We roemen hen allen terecht, omdat zij in primaire dienstverlening voorzien.
Is dit de tijd, dat mensen zich meer dan ooit gelijk voelen? Deze crisis raakt immers iedereen; er bestaat angst om gezondheid, zorgen om financiële (on)zekerheden, maar dit lijkt ook een voelbaar moment om tastbaar uiting te geven aan saamhorigheid. Mensen zijn sociale dieren en lijken zich daar nu optimaal van doordrongen.
Hoe de balans te vinden in omgang, keuzes voor veiligheid en het draaiende houden van de economie, zijn kwesties van weleer. Het geeft dilemma’s maar ook zijn mogelijkheden helder gebleken. Wij zouden willen pleiten voor (blijvend) omzien naar elkaar. Nu en altijd! Vooral dit is 100 procent helpend en effectief in elke crisis en op elk gebied.
We vragen ons af hoe zich dit in de toekomst zal uiten. Want er zijn ook zorgen. Al van voor de coronatijd. En nu straks na de coronatijd. Zorgen over de helden van nu. Zij die onder zware werkomstandigheden in deze bizarre tijd aanhoudend blijven functioneren als een geoliede machine. Reden; zij nemen hun werk met grote verantwoordelijkheid, werk is hun passie en doen dit volledig vanuit hun hart.
Uit de praktijk blijkt echter toch dat er al jaren veel wisseling van personeel bestaat in de zorgsector. Nieuwe zorgwerkers keren hun sector al binnen twee jaren veelvuldig de rug toe. Zij hebben blijkbaar overtuigende redenen om hun beroepsgroep te verlaten. Er bestaat disbalans in verwachtingen en mogelijkheden vooraf, maar ook hoe er in de praktijk aan vormgegeven moet worden. Aanvankelijk vol van energie tonend en met passie voor hun beroep, kiezen zij vervolgens toch in grote getale iets anders. Dit is ook gebleken uit de onderzoekcijfers die uitkwamen begin 2020…..
Daarentegen; Bemoedigend zijn de vele aanmeldingen van ex-zorgprofessionals. Vanuit hun altijd aanwezige kloppende zorghart, pakken zij veelvuldig hun voormalige beroep vrijwillig op. Zij tonen hiermee grote know- how en een enorme hands-on mentaliteit! Tastbare hulp. De samenleving toont zich dankbaar.
Waar anderen zich thuis schuil moeten houden, blijven de werkers uit de primaire beroepen zich sterk maken. Zij verlaten hun huis en gezin om alles draaiende te houden. Voor diezelfde samenleving!
Zij worden getest op hun uithoudingsvermogen en geconfronteerd met ethische dilemma’s, maar staan dapper aan de frontlinies en zijn fundament van alles. Zij voorzien in eten, in hygiëne en niet aflatende medische en psychische zorg. Verwacht wordt dat dit zijn tol eist; in energie, in burn-out of PTSS, helaas de keerzijde. Deze beroepsgroepen zijn van alle betekenis in deze samenleving. Dat is overtuigend helder en vraagt dus ook goede structurele blijvende zorg en waardering aan hen!
Is de samenleving er klaar voor om hierin blijvend naar elkaar om te zien? Kan er voldoende tijd ingeruimd worden hiertoe? Zal het de politiek, die nu deze mensen roemen, lukken om met daadkracht structureel bij te dragen aan betere werk- en zorgomstandigheden?
En jij? Heb jij nagedacht over hoe jij als individu, of in jouw professie hierin van betekenis kunt zijn?
Helden zijn doorsnee mensen, die een enorme drang hebben een zeker doel te bereiken” zei hoogleraar Jack Lule ooit. Wij geloven hier in. Dus zie om naar elkaar, spreek je waardering uit naar de ander, toon initiatief en stel de juiste vragen in wat nodig is. Dan zijn we met slagvaardigheid van grote betekenis in een zorgzame samenleving. Samen leven! Samen zorgen!
We zijn allemaal mensen met harten en kunnen allemaal held zijn!
